تیڈے نال جوگزری اس شام دی سونح ہرشام دے شام توں یادآندیں
اُتوں رات پوندی تنہائیاں دی،ڈسے گھرویران توں یادآندیں
ادھی رات کوں اُٹھ اُٹھ رو واں میں تھیوے فجرآذان تون یادآندیں
ڈیہن روندیاں ناصرلنگھ ونیدے وت تھیندی اے شام توں یادآندیں
2
مَتاں کہیں جاہ ةِ او مِل پووے اُوندا پیرا چاؤں اُوندی ڳول کروں
گھر بیٹھیں تاں کجھ نی بڑدا اَساں گھر نہ بہوں اُوندی ڳول کروں
اَساں مرن جیون کوں نہ ڈیکھوں کر ہمت ڈکھاؤں اُوندی ڳول کروں
مسکّین سمندر جھاگ جُلوں ایں پیت نبھاؤں اُوندی ڳول کروں
3
ہر موسم سانونڑ موسم ہے ہر لمحہ سک سکرات نہ پُچھ
ہیں قیدی ڈُکھ دے پنجرے وچ اساں نِت درداں دے وات نہ پُچھ
ودے رُلدوں کہیں دی گول دیوچ کِتھ ڈینھ گزریے کتھ رات نہ پُچھ
اساں شازم ہیں ساڈا حال نہ گھن ساڈی ذات نہ پُچھ
4
اساں منگ منگ منگدے تھک پئے ھیں
تیڈے عرش تیں پہنچی آہ کائنی
یا رول فضاء وچ رل گئی اے
یا وت اسمان تیں راہ کائنی.
اساں عاشق ھیں تیڈی آمد دے ساڈے
ھجر دی وسمی بھا کائنی.
یاشائق یاردا حج کروا
یا کڈھ گھن ساہ پرواہ کائنی.
5
شر گر ہے شوق شری میڈا میکوں توں سمجھایا نہ کر
میکوں رستہ رستہ ڈسدا پئے میکوں رستہ لایا نہ کر
میں وقت دے ملنڑ دا شائق ہاں میکوں ڈھیر کھڑایا نہ کر
توں اُشتر وقت دا واقف نئیں میڈا وقت ونجایا نہ کر
ساڈے لُوڈ توں !حسرت! رولے ودھ گئے اللہ جانڑے رُس کے کِنج ٹُر پئے
بُھلے پیار ڈُوھائیں نُوں بچپن دے، اَسی تھی کے ڈاہڈے رِنج ٹُر پئے
جذبات ڈوہائیں دے ڈشمنربَنڑ گئے، دل کافر کر کے اِنج ٹر پئے
اللہ حافظ لفظ زبان نہ آکھے، او ہِنج ٹر پئے اَسی اُنج ٹر پئے
